8 september - Onder deze titel maakt Judy Dempsey (Carnegie Europe) de balans op van de NAVO-top. Ze trekt drie konklusies:
1. Er komt geen militaire aanwezigheid van de NAVO om de Oekraïne te steunen of ISIS te bestrijden. De leden van de NAVO hebben hun buik vol van het inzetten van grondtroepen ('boots on the ground'). De publieke opinie aan beide kanten van de Atlantische Oceaan wil geen oorlogen meer, al is er toenemende bezorgdheid over de oorlogszucht van Rusland en ISIS.
2. Voor het moment heeft de NAVO dus elke kollektieve militaire rol in de Oekraïne, Irak en Syrië uitgesloten. Dat komt omdat de leden verdeeld zijn over het gebruik van geweld en wat daarmee kan worden bereikt. Dit heeft alles te maken met de nasleep van de NAVO-oorlog in Libië. Volgens een hoge NAVO-diplomaat is de organisatie over Libië "in staat van ontkenning". Dit heeft tot gevolg dat de NAVO uiteenvalt in 'coalitions of the willing', clusters van bondgenoten en niet-NAVO-leden die zich willen binden aan een bepaalde operatie.
3. De Europese landen zijn opnieuw ontsnapt aan een verplichtende norm over de defensie-uitgaven. Er is een zwakke belofte om de militaire bestedingen in een jaar of tien te laten oplopen tot 2% van het bruto nationaal produkt, maar geen harde verplichtingen.
Voor Reuters vatte een hoge defensiefunktionaris de NAVO-politiek ten aan zien van Oost-Europa (speerpuntmacht en Readiness Action Plan) als volgt samen: "In sommige opzichten zijn we bezig een niet-bestaand probleem op te lossen, omdat we niet in staat zijn om de wèl bestaande op te lossen."
Bronnen: Carnegie Europe (Judy Dempsey), Reuters (Paul Taylor, Adrian Croft)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten