dinsdag 24 december 2024

Pakistan wil hulp van China bij kernmacht

13 december - Onderhandelingen tussen het Pakistaanse leger en China over medegebruik van de strategische haven Gwadar aan de Indische Oceaan zijn volgens Drop Site News  vastgelopen vanwege het Pakistaanse eisenprogramma. Dat omvat onder meer hulp bij de Pakistaanse capaciteit voor een nucleaire 'tweede slag' waardoor het kernwapenprogramma van Islamabad aanmerkelijk zou worden uitgebreid.

Drop Site News had eerder aan de hand van uitgelekte Pakistaanse militaire documenten bericht over de onderhandelingen met betrekking tot een permanente Chinese militaire basis in Gwadar. Dit zou China de mogelijkheid geven een westerse blokkade van de Straat van Malakka te omzeilen in geval van oorlog.

Capaciteit voor een nucleaire tweede slag geeft een kernwapenstaat de mogelijkheid om terug te slaan na een nucleaire aanval, waardoor maximaal afschrikkingsvermogen geacht wordt te ontstaan. Het middel daartoe kan een vloot kernwapenonderzeeërs zijn. Volgens Drop Site News vond China de Pakistaanse eis onredelijk, het zou medeplichtigheid inhouden bij nucleaire proliferatie in Azië.

De onderhandelingen tussen China en Pakistan vinden afwisselend plaats in Beijing en Urumqi in de Chinese provincie Xinjiang in de vorm van een Consultatie over Strategische Defensie- en Veiligheidssamenwerking.

Bron: Drop Site News (Murtaza Hussain, Ryan Grim)

donderdag 19 december 2024

De rol van Al-Tanf in de Syrische oorlog (UPDATE)

Nog voor de val van Damascus wijdde het online magazine The Cradle een artikel aan de VS-basis Al-Tanf op het drielandenpunt van Syrië, Irak en Jordanië. De aanwezigheid van het Amerikaanse leger hier dateert in elk geval vanaf 2016, de periode van de oorlog tegen ISIS. De positie ten zuiden van de Eufraat is een strategische plek op een belangrijke potentiële bevoorradingsroute van Teheran naar Damascus en Beiroet.

Al-Tanf dient als trainingsbasis voor de door de CIA ondersteunde rebellengroep Maghawir al-Thawra. Volgens een commentaar van de denktank Brookings Institution was de basis ook bedoeld om Iraanse activiteiten tegen te gaan en een voet aan de grond te hebben bij een eventueel Syrisch eindspel. Volgens The Cradle was Al-Tanf verder een centrum voor offensieve en defensieve inlichtingenoperaties en een knooppunt voor het Military Operations Center (MOC - hoofdkwartier in Amman) een gezamenlijk projekt van een aantal staten om de militaire activiteiten tegen het regime in het zuidelijk deel van Syrië te coördineren.

Ten slotte faciliteert de basis Israëlische luchtoperaties boven Syrië. Terwijl het gebied rond Damascus gevaarlijk was voor de Israëlische luchtmacht (in 2018 werd een F-16 neergeschoten) vormde Al-Tanf een veilig gebied met een straal van 55 km en een corridor om het Syrische luchtruim binnen te gaan en te bombarderen.

Bron: The Cradle (Haidar Mustafa)

ZIE OOK: Daniel L. Magruder Jr., Al Tanf Garrison - America's strategic baggage in the Middle East. Brookings, 20 november 2020.

Grant Rumley, David Schenker, The future of Al-Tanf Garrison in Syria. The Washington Institute, 6 december 2021.

UPDATE: 19 december - Volgens het Pentagon is het aantal Amerikaanse troepen in Syrië voorafgaand aan de val van Assad meer dan verdubbeld, van 900 tot 2000. De 1100 extra werden gestuurd voor een periode van 30 tot 90 dagen, korter dan de normale roulatieperiode van 9 tot 12 maanden van het kontingent in Syrië. De meeste extra troepen kwamen van de landmacht en in het kader van de strijd tegen ISIS, volgens de perswoordvoerder.

Bron: Defense News (Noah Robertson)